Hastings and Prince Edward Regiment, de 'Hastings' of "Hasty P's'
Het Hastings and Prince Edward Regiment, Canadian Active Service Force [CASF], mobiliseert op 1 september 1939 en wordt op 7 november 1940 omgedoopt tot het1st Battalion, The Hastings and Prince Edward Regiment, CASF. De eenheid scheept in naar Groot-Brittannië op 22 december 1939 en gaat op 13 juni 1940 naar Frankrijk als onderdeel van de Second British Expeditionary Force, bereikt een punt voorbij Laval voordat het opdracht krijgt terug te keren naar het Verenigd Koninkrijk.
Italiaanse campagne:
Na jaren van training landen de Hastings op Sicilië op 10 juli 1943 en op 3 september 1943 op het vasteland van Italië, als onderdeel van de 1st Canadian Infantry Brigade, 1st Canadian Infantry Division.
Op 10 maart 1945 verplaatst het bataljon met het 1st Canadian Corps naar Noordwest-Europa, waar het tot het einde van de oorlog vecht.
Gesneuvelde leden van het regiment zouden zijn overgeplaatst naar het Witte Bataljon.
De mascotte van het regiment is een houten indiaan, ChiefPetawawa-Much, de opvolger van Little Chief, een enorme tinnen Indiaan die van het dak van een conservenfabriek in Picton is gehaald voor het vertrek van het regiment naar Engeland. Little Chief gaat verloren tijdens de Slag om Frankrijk als het regiment evacueert naar Engeland.
Het regiment viert elk jaar Pachino Day op 10 juli met een spaghettidiner, traditioneel geserveerd met de goedkoopste rode wijn die beschikbaar is. Dit ter herdenking van de deelname van de Hastings aan de landingen op Sicilië op 10 juli 1943.
Samenvatting:
Na de rivierovergang bij Gorssel op 11 april steken de Hastings ’s nachts via de intussen gelegde brug de IJssel over en op 12 april zijn ze bezig met het opsporen en afvoeren van achtergebleven Duitsers.
Op 13 april nemen zij in Twello het gevecht over van de 48 Highlanders en rukken op naar Teuge waar contact wordt gemaakt met het Royal Canadian Regiment. De opmars gaat verder richting Apeldoorn. Het Duitse hospitaal in de St. Josephstichting (nuGGnet) wordt overgenomen, tot grote vreugde van de daar opgenomen Canadezen en Britse Airborne’s. Ondanks de tanksteun stokt de opmars in Anklaar. Bij de gevechtsacties zijn 5 doden en 24 gewonden gevallen.
Zaterdagmorgen heel vroeg proberen de Hasty P’s met tanksteun de Broeksbrug in handen te krijgen. Dat mislukt, om 05:15 uur vliegt de brug vlak voor hun neus de lucht in en zij moeten een stukje terugtrekken.
Vervolgens worden zij afgelost door de 48 Highlanders om reserve te worden; dat blijven zij tot Apeldoorn is bevrijd. Desondanks sneuvelen er op zondag nog twee man door artillerievuur.
Als de stad op 17 april is gezuiverd, worden de Hastings weer ingezet bij het ontzetten van paleis Het Loo. Vervolgens marcheren zij verder richting Nieuw Milligen; bij de Echoput en bij het kruispunt Nieuw Milligen wordt verwoed gevochten met Duitse Fallschirmjäger.
Meer weten?
Bij het uitvoeren van de amfibische rivierovergang bij Gorssel op woensdagmiddag 11 april door bataljons van de 2e Brigade staan de Hastings (van de 1e Brigade) onder bevel van de 2e Brigade. Zij hebben een taak als brigadereserve en moeten zich gereedhouden om opdracht van een voorbataljon over te nemen.
Op donderdag 12 april na de geslaagde rivierovergang is het bataljon van het Hastings & Prince Edward Regiment (H & PE) nog steeds brigadereserve. Als zij in het bruggenhoofd zijn aangekomen worden zij belast met het opsporen en afvoeren van achtergebleven Duitsers.
De Hastings komen op vrijdag 13 april weer terug onder bevel van de 1e Brigade. In Twello trekken zij door de stellingen van de 48 Highlanders en rukken verder op naar Teuge waar zij nog voor het middaguur contact maken met het Royal Canadian Regiment.
De Hastings nemen ten westen van Teuge in opstellingen in en marcheren die middag verder op in de richting van Apeldoorn. In het St. Josephziekenhuis treffen de ‘Hasty P’s na uitschakeling van de twee Duitse scherpschutters 789 gewonden en zieken aan, waaronder Canadezen en 37 Britse parachutisten die de Slag om Arnhem hebben overleefd. Eén van hen, een Britse majoor, levert op hun eigen verzoek het Duitse medische personeel aan de Canadezen over.
Meerijdend op de tanks van de 1st Hussars komen de twee voorste compagnieën tot in Anklaar, waar de opmars een voorlopig einde vindt. Het bataljon heeft die dag vijf gesneuvelden en vierentwintig gewonden te betreuren.
Diep in de nacht van vrijdag 13 op zaterdag 14 april probeert een andere compagnie, eveneens meerijdend op tanks, in één run de Broeksbrug over het kanaal te bereiken. Om 05:15 uur, op 50 m afstand van het doel, blazen de Duitsers de brug met een daverende knal op. De Canadezen trekken zich hierop 150 m terug om daar tijdelijk opstellingen in te nemen.
Diezelfde zaterdag 14 april nemen in de avonduren de 48 Highlanders deze sector over en het regiment blijft brigadereserve tot na de bevrijding van Apeldoorn. Dit houdt overigens niet in dat er geen gevaar meer dreigt want op zondag 15 april zijn er door Duits granaatvuur nog tweegesneuvelden te betreuren.
Op17 april zuiveren de Canadezen in de loop van de ochtend de hele stad — tegen het middaguur hebben de ‘Hasty P's’, de ‘48 Highlanders of Canada’ en het ‘Royal Canadian Regiment’ de handen al vrij om verder te trekken richting Amersfoort.
Bij paleis Het Loo wordt nog even gevochten, maar met een gecombineerde actie van tanks van het ‘Three Rivers Regiment’ en infanterie van het ‘Hastings & Prince Edwards Regiment’ wordt de strijd beslist.
Vervolgens marcheren zij verder richting Nieuw Milligen; bij de Echoput en bij het kruispunt Nieuw Milligen wordt verwoed gevochten met Duitse Fallschirmjäger.
