Het polsbandje van A.A. Gunn
In het begin van de jaren zeventig vond de heer Mulder bij het omspitten van zijn tuin aan de Zwolsebinnenweg 23 een smerig armbandje. Hij besteedde er weinig aandacht aan en het verdween in zijn garage. Begin 2008 vond hij het armbandje terug en maakte het schoon. Hij zag dat het van verguld zilver was en dat er een naam op stond: A.A. Gunn...
Behalve die naam kwam er ook nog een nummer, B 113993, tevoorschijn en het embleem van het Royal Canadian Army Service Corps (RCASC). Mulder dacht direct dat het in 1945 door een Canadese soldaat verloren moest zijn en hij besloot actie te ondernemen om het polsbandje terug te bezorgen. En inderdaad, door tussenkomst van Veterans Affairs in Canada en RCASC veteranen kon de familie Gunn worden teruggevonden in het stadje Sault Saint Marie, Ontario, tegen de Amerikaanse grens aan. Helaas bleek de oorspronkelijke bezitter, Archibald A. Gunn, in 1993 te zijn overleden, maar zijn dochter Judy en kleindochter Crystal waren dolblij met het terugbezorgde armbandje.
Archibald A Gunn werd geboren op 13 juli 1918 in Bar River, Ontario, als tweede zoon van Alex en Almeda Tresa Gunn. Bar River is een kleine boerengemeente met zo’n 250 inwoners, tien minuten rijden van Sault Saint Marie. Daar groeide Archie op met zijn broers Neil en Austin en zijn oudere stiefbroers en –zus Frank, Williard, Margie en Doris. In hun jeugd waren Archie en zijn broers deugnieten, die veel kattenkwaad uithaalden: boerenwagens op het dak van de schuur hijsen, de plee buiten een stukje verplaatsen en meer van dat soort grappen.
Archie nam dienst in juni 1942, 24 jaar oud. Bij die gelegenheid kreeg hij van zijn ouders het polsbandje cadeau. Hij was er trots op dat hij zijn land kon dienen. In Canada werd hij opgeleid tot vrachtautochauffeur en –monteur; op 31 juli 1943 vertrok hij naar het strijdtoneel in Europa. Daar bestuurde hij drie-, zes- en tientonners en sleutelde aan dat soort voertuigen. Hij werd ook ingezet als motorordonnans op een echte Indian motorfiets. Waarschijnlijk heeft hij bij het uitvoeren van zo’n opdracht zijn polsbandje verloren aan de Zwolsenbinnenweg 23 in Apeldoorn. Na het einde van de oorlog bleef hij in Europa achter als chauffeur voor hooggeplaatste militairen en keerde pas in januari 1946 terug naar Canada. Hij werd onderscheiden met o.a. de ’39 ‘45 Star, the France Germany Star en de Volunteer Medal.
Na de oorlog trouwde hij met Ina Hope in 1946. Zij kregen vier kinderen, Mark Alexander in 1948, Rodney Thomas in 1951, Judy Fay in 1954 en Archie Brent in 1957. Mark stierf in 1990 aan een inwendige bloeding, Rodney werd in 1973 aangereden door een dronken automobilist en kwam daarbij om het leven. Archie bracht zijn kinderen respect bij voor veteranen uit voorbije oorlogen en was een actief lid van het Royal Canadian Legion. Zo is hij ook een keer naar Nederland teruggekeerd en vertelde na zijn terugkeer aan zijn kinderen dat hij daar als ‘royalty’ was behandeld. Hij stierf in 1993 aan de gevolgen van longkanker.
Judy en haar dochter Crystal waren blij verrast toen het polsbandje op 12 april 2008 tijdens een plechtigheid, georganiseerd door het Royal Canadian Legion Branch 25, aan hen werd teruggegeven. Omdat Archie het bestaan van het polsbandje nooit aan zijn familie had verteld, was de verrassing des te groter. Zoals zoveel veteranen had Archie maar heel weinig verteld over de verschrikkelijke ervaringen die hij en zijn kameraden tijdens de oorlog in Europa hadden opgedaan en ook over het polsbandje had hij gezwegen.
De plaatselijke pers besteedde veel aandacht aan de teruggave van het armbandje aan de familie. Hieronder een artikel in The Sault Star van 14 april 2008.
