Royal Canadian Regiment

Het Royal Canadian Regiment, de ‘Royals’

‍

Italiaanse campagne:

Op 10 juli 1943 landt het RCR in de eerste golven van de geallieerde invasie op Sicilië. Nadat de 38-daagse campagne op het eiland is voltooid, wordt het regiment in september ingezet bij de geallieerde invasie op het Italiaanse vasteland.

‍

‍

Het RCR vecht in verschillende veldslagen van de Italiaanse campagne, bij Ortona in december 1943 en in 1944 neemt het regiment deel aan de Slag bij Monte Cassino .

In februari 1945  wordt het RCR tijdens Operatie Goldflake verplaatst naar Noordwest-Europa om deel te nemen aan de bevrijding van Nederland. Het regiment ontvangt 28 battle honours voor zijn deelname aan de Tweede Wereldoorlog. Het regiment keert in 1945 terug naar Canada.

‍

‍Samenvatting:

Na de geslaagde amfibische overgang over de IJssel op woensdagmiddag 11 april steken de Royals‘s nachts de rivier over via de intussen gelegde brug. Op 12 april lossen zij de Seaforth Highlanders af en bevrijden Wilp. ’s Avonds zijn zij gevorderd totaan de Grote Wetering.

Op vrijdag 13 april stoot het RCR via de Romeinse plaats verder door en komt tot twee km voor Apeldoorn.

Het regiment zet op zaterdagmorgen 14 april met tanks een aanval in om de Deventerbrug in handen te krijgen. Deze actie mislukt volledig en bij deze catastrofe vallen doden en gewonden.

’s Middags slaat tijdens een stafbespreking in villa Laag Buurlo een granaat in. Dat kost twee officieren het leven.

Het Royal Canadian Regiment heeft de hele zondag 15 april nodig om de kanaaloevers te bereiken. Om 20:30 u is er een compagnie voor de sluis en een andere compagnie ligt voor de brug in de Deventerstraat.

De maandag wordt besteed aan het verbeteren van de bereikte posities in Apeldoorn en het overnemen van die van de 48th Highlanders.

Om niet afgesneden te worden door de Canadese aanval naar het noorden van uit Arnhem geven de Duitsers de verdediging van Apeldoorn op en trekken weg naar het westen. Het verzet besluit contact te zoeken met de Canadezen om duidelijkte maken dat de Duitsers weg zijn. Het kost moeite om de Canadezen daarvan te overtuigen. Maar de beschieting wordt afgelast en bij de stille nachtaanval, ‘s morgens vroeg op 17 april, blijkt dat de Duitsers inderdaad zijn vertrokken. Na het afschieten van de afgesproken lichtkogels trekken de Canadese eenheden de stad in om die te zuiveren. Tegen de middag is dat klaar en trekken de Canadezen verder, richting Amersfoort.

‍

Meer weten?

Na de geslaagde amfibische rivierovergang over de IJssel op woensdagmiddag 11 april vormen de Seaforth Highlanders en Princess Patricia Canadian Light Infantry(bijnaam ‘Patricia’s’) een bruggenhoofd tot aan de weg Voorst - Wilp. ’s Nachts steekt het Royal Canadian Regiment de rivier over via de intussen gelegde brug.

In de vroege morgen van 12 april nemen de Royals het gevechtscontact over in de opstellingen van de Patricia’s en even voor twaalf uur trekt het regiment door Wilp. De Canadese militairen met hun modern materieel vormen een fascinerend schouwspel voor de ademloos toekijkende burgerij. Shermantanks, jeeps en Chevrolet vrachtwagens en motorordonnansenhouden de mensen, ondanks het risico van Duitse beschietingen, op straat. De Royals verlaten het dorp in westelijke richting en tegen het vallen van deavond betrekken zij de voormalige vleesfabriek van Homburg en uiteindelijk ‘De Streppel’ en ‘'t Klooster’. Duits artillerievuur vanuit Duistervoorde veroorzaakt enige vertraging.  Nadat de Duitse waarnemer in de kerktoren van de buurtschap door Sherman tanks van de 1st Hussars is uitgeschakeld, zetten de Royals de opmars voort in de richting Apeldoorn.

Op 13 april stoot het regiment via de Romeinse plaats verder naar het westen door en dringt tot twee km voor Apeldoorn door.

Het regiment probeert op zaterdagmorgen 14 april in alle vroegte vanaf het kruispunt, dat de codenaam ‘Sandhurst’ (splitsing Deventer – en Zutphensestraat) heeft gekregen,met inzet van tanks van de 1st Hussars de Deventer in handen te krijgen. Onder dekking van een vijf minuten durend artilleriebombardementstormen om 02:30 uur twee Shermantanks op de brug af. De eerste tank stuit opeen hindernis, wordt door een Panzerfaust geraakt en vliegt in brand. De tweede tank wordt 50 m voor de brug ook geraakt. De pelotonscommandant weet met zijn chauffeur de aangeschoten tank terug terijden naar de plaats waar de acht overige tanks en de RCR-compagnie op het bevel ‘voorwaarts’ staan te wachten. Daar aangekomen vliegt ook deze tank in brand en botst in volle vaart op de gereedstaande Shermans waarbij drie huzaren zwaar worden gewond. Deze gevechtsactie eindigt in een catastrofe; twee tankbemanningsleden worden gedood en er vallen drie zwaargewonden.

Tijdens een stafbespreking over vervolgacties op zaterdagmiddag 14 april in villa Laag Buurlo slaat een granaat in. Het projectiel ontploft niet maar de inslag kost het leven aan kapitein Sims en luitenant Reardon van de 1 Hussars. Een tragische bijzonderheid is dat kapitein Sims de eerste Canadese officier is geweest die voet aan land zette op Sicilië en nu de laatste officier van het RCR is die sneuvelt...

Het Royal Canadian Regiment heeft de hele zondag nodig om de kanaaloever bij Zevenhuizen te bereiken. Om 20:30 u komt een compagnie bij de sluis aan. Een andere compagnie bevindt zich voor de Deventerbrug.

Maandag 16 april wordt besteed aan het verbeteren van de bereikte posities in Apeldoorn-Oost. Omdat de 48 Highlanders ‘s avonds opdracht krijgen om naar een gebied ten westen van Teuge te vertrekken, neemt het Royal Canadian Regiment ook hun opstellingen over.

Het verzet in Apeldoorn krijgt lucht van de op handen zijnde Canadese aanval over het kanaal en de artilleriebeschieting die daaraan vooraf zal gaan. De Duitsers geven inmiddels de verdediging van Apeldoorn op en trekken weg naar het westen om niet afgesneden te worden door de succesvolle Canadese aanval, die vanuit de omgeving Arnhem naar het noorden is ingezet. Eén van de verzetsleiders, Gijs Numan, besluit contact te zoeken met de Canadezen om hen duidelijk te maken dat er geen Duits verzet van betekenis valt te verwachten en dat een artilleriebeschieting overbodig is. Samen met zijn gids Albert van der Scheur steekt hij in de avond bij het sluisje het kanaal over.

Plotseling komt een Canadese wachtpost uit de ligusterhaag van Mariëndaal tevoorschijn. Hij gelooft niet dat zij tot de ‘Underground Forces’ behoren maar tenslotte worden ze naar de commandopost in het St. Josephhospitaal gebracht. Het valt Gijs Numan en Albert van der Scheur niet mee om de Canadese commandant te overtuigen. Hij houdt vast aan zijn plan om de aanval op Apeldoorn in te zetten. Het bericht dat de Deventerbrug in handen is van het verzet neemt hij met een korreltje zout, vooral omdat een Canadese inlichtingenofficier tijdens deze bijeenkomst verklaart dat er nog 3000 Fallschirmjäger in de stad aanwezig zijn. Numan bewijst het tegendeel door gevangengenomen Duitse soldaten van de vernielingsploeg voor de Deventerbrug op te halen. Hij weet zo de Canadese commandant te overtuigen dat er geen sprake meer is van georganiseerde Duitse tegenstand.  In de vroege morgen van 17 april zetten de Royals met een compagnie een stille nachtaanval in over het kanaal. Ze constateren dat de Duitsers inderdaad zijn vertrokken. Numan schiet de afgesproken lichtkogels af en op dat signaal trekken de Canadezen de stad in.

Inde loop van de ochtend van 17 april zuiveren de Canadezen de gehele stad — tegen het middaguur hebben de ‘Hasty P's’, de ‘48th High­landers of Canada’ en het ‘Royal Canadian Regiment’ de handen al vrij om verder te gaan, richting Amersfoort. Bij het kruispunt bij Nieuw Milligen, waaromheen zich een sterke Duitse strijdmacht heeft ingegraven, met hindernissen die de doortocht bemoeilijken, komt het opnieuw tot hevige gevechten.

‍