Seaforth Highlanders of Canada

Italiaanse campagne:

In juli 1943 worden de Seaforths ingezet bij de invasie van Sicilië en vervolgens landen de Seaforths op 4 september 1943 op het vasteland van Italië. De Duitsers voeren daar het vertragend gevecht om tijd te winnen voor de hun verdedigingsvoorbereiding verder naar het noorden. Na een opmars van meer dan 300 mijl komen de Seaforths op 25 oktober aan in Baranello. Daarna komen zij in actie tegen de Gustav-linie. Het duurt van 6 tot 22 december om de vijf mijl van de Moro-rivier naar Ortona te bevechten. De smalle straatjes en dichte bebouwing leiden tot hevige straatgevechten. Desondanks wordt in de nacht van 25 december een kerstdiner aangericht. Eén voor één worden de compagnieën van het regiment uit de strijd gehaald en naar de kerk gebracht voor een verse maaltijd van geroosterd varkensvlees en aardappelpuree. Daar bespeelt een korporaal het kerkorgel boven het geraas van de strijd uit.

‍

Vanuit Ortona trekken de Seaforths verder naar het noorden, door de Liri-vallei en doorbrekende Hitlerlinie. In de middag van 23 mei 1944 slaan de Seaforths, nadat ze de linie hebben ingenomen, een Duitse tegenaanval af. Als de Duitsers zich terugtrekken, zijn er slechts acht soldaten over, onder bevel van een sergeant-majoor. Die dag verliezen de Seaforths 210 man, waaronder 52 doden. Het regiment blijft vechten via de Gothic Line, over de rivier de Savio, en door de Po-vallei. Op 13 maart1945 schepen de Seaforths zich in voor de reis naar Noordwest-Europa waar ze worden ingezet bij de bevrijding van Nederland.

‍

‍

‍

‍

‍

‍

Samenvatting:

Na aankomst in Nederland verplaatsen de Seaforth Highlanders of Canada zich naar een verzamelgebied bij Joppe waar zij zich voorbereiden op de komende IJsseloversteek met Britse amfibische Buffalo-rupsvoertuigen. Op woensdag 11april wordt de oversteek uitgevoerd met de Seaforths op links en de Patricia’s op rechts. Dat gaat wonderwel goed maar de Seaforths moeten bij verder oprukken een Duitse tegenaanval afslaan.  Het duurt tot laat in de morgen van 12 april voordat de hoofdweg van Wilp naar Voorst is bereikt.

Het geallieerde opperbevel heeft een hoofdaanvoerweg nodig voor het offensief tegen Duitsland. Een brug in die weg over de IJssel is gepland bij Zutphen en daarvoor moeten de Hoven bij Zutphen worden veroverd. Duitse Fallschirmjäger verdedigen deze buurtschap hardnekkig en het duurt tot zondagmorgen 15 april voordat de Duitsers zijn verdreven.

’s Middags bevestigt een patrouille het bericht dat de Duitsers weg zijn uit Klarenbeek en ’s avonds krijgen de Seaforths opdracht om naar het westen op te rukken naar het Apeldoorns kanaal. Aan het einde van de middag op 16 april staan zij aan het Apeldoorns kanaal in de omgeving van Zevenhuizen. De brug is opgeblazen, maar wordt in de avond vervangen door een Baileybrug. ’s Nachts om 02:00 u gaan de Seaforths de brug over en trekken verder naar Beekbergen.  Van daaruit zetten de Seaforths de opmars voort naar Hoenderloo. Daar worden zij op 17 april feestelijk ingehaald door de inwoners en trekken zij verder richting Barneveld.

Meer weten?
Op 7 april komen de Seaforths Nederland binnen via de stad 's-Heerenberg. Daarna gaan zij naar het verzamelgebied bij het Joppe (ten oosten van de spoorlijn Deventer-Zutphen). Daar wordt geoefend met de Britse amfibische Buffalo-rupsvoertuigen en de spanning is al dagenlang voelbaar. In de middag van de woensdag 11 april nemen zevenentwintig Buffalo ’s de manschappen van de Seaforths aan boord.

De eerste gevechtsactie is de oversteek van de IJssel bij Gorssel op 11 april, met  de ‘Seaforth Highlanders of Canada’ links en ‘Princess Patricia's Canadian Light Infantry’rechts. Beide bataljons kunnen de hun opgegeven doelen volgens plan bezetten,de ‘Seaforths’ vrijwel zonder moeite. Om 18:00 uur zijn de twee voorste compagnieën zo’n 800 m opgerukt, maar stuiten dan op hevige Duitse tegenstanden krijgen onder artillerievuur een tegenaanval te verduren. Daardoor lukt het niet om de hoofdwegvan Wilp naar Voorst te bereiken. Het duurt tot laat in de morgen van 12 april voordat met inzet van de twee andere compagnieën onder dekking van een rookgordijn vanaf de Marsstraat en met steun van drie Wasp -vlammenwerpersdeze weg wordt bereikt. Daarmee is de Duitse weerstand hier gebroken.

Om voor de geallieerde hoofdaanval op Duitsland snel over een hoofdaanvoerweg te kunnen beschikken moet de Zutphense Hoven worden veroverd, zodat daar een brug over de IJssel kan worden geslagen. De Seaforth Highlanders krijgen opdracht om deze klus te klaren. Op vrijdag 13 april hebbende Seaforths het terrein ten noorden van de Hoendernesterbeek in handen, met uitzondering van de steenfabriek in het uiterste zuiden van dit gebied.
Op zaterdag 14 april wordt de aanval op De Hoven ingezet. De in de Overmars ingegraven Fallschirmjäger bieden hevig verzet. Om 06:15 uur zit een compagnie in de steenfabriek maar de beide andere compagnieën lopen al spoedig vast. Ten noordwesten van De Hoven is de verdediging zo hardnekkig dat er geen doorkomen aan is. De Canadezen pogen zonder succes met artillerievuur de Fallschirmjäger te verdrijven. Pas met vlammenwerpers lukt het om in de ochtend van zondag 15 april het laatste Duitse bastion – de bezetting van de spoorwegsplitsing - in te nemen en is ook De Hoven bevrijd.

In de middag van 15 april krijgen de Seaforth Highlanders van burgers en van de Patricia's te horen dat er in Klarenbeek geen Duitsers meer zijn. Om zeker te zijn gaat er een patrouille heen die rapporteert: ‘De mensen zijn erg blij ons te zien, vormen bij de kerk een grote kring, pakken ons beet, zetten ons in het midden en dansen om ons heen'. 

’s Avonds krijgen de Seaforth Highlanders opdracht om naar het zuiden en westen op te rukken. Aan het einde van de middag van 16 april bereiken zij het Apeldoorns kanaal in de omgeving van Zevenhuizen. De brug is door de Duitsers opgeblazen, maar wordt ’s avonds vervangen door een Baileybrug die ook tanks kan dragen. ’s Nachts om 02:00 u gaan de Seaforths het kanaal over en breiden het bruggenhoofd tot Beekbergen uit. Deze geslaagde actie lijkt van groot belang: Apeldoorn kan nu ook vanuit het zuiden worden benaderd. Later blijkt dat niet meer nodig; het verzet heeft duidelijk gemaakt dat Apeldoorn niet langer door de Duitsers wordt verdedigd en eenheden van de 1st Brigade zijn over het kanaal. De Seaforths trekken verder naar Hoenderloo. Daar worden zij op 17 april uitgelaten door de gelukkige inwoners begroet en vervolgens trekken zij door de bossen westwaarts tot op ruim een kilometer voor Barneveld.

Op 8 mei 1945 is de oorlog voorbij. Op 7 oktober 1945 komen de Seaforth Highlanders terug in Vancouver. Naar schatting 100.000 mensen staan langs de kant van de weg van het Canadian Pacific Railway-station tot de Seaforth Armory, waar het bataljon wordt ontbonden.

‍

‍