The Loyal Edmonton Regiment’, kortweg de ‘Edmontons’
Het regiment mobiliseert in Edmonton, Alberta een bataljon voor actieve dienst op 1 september 1939, dat op 22 december 1939 inscheept naar Groot-Brittannië. Een compagnie neemt deel aan de expeditie naar Spitsbergen (Operation Gauntlet) op 25 augustus 1941.
Italiaanse campagne:
Na jaren van intensieve opleiding en training landt het bataljon op 10 juli op Sicilië en op 4 september 1943 in Italië, als onderdeel van de 2nd Infantry Brigade, 1 Canadian Infantry Division.
Na de strijd om Ortona wordt het de winter van ontevredenheid. Aanvallen midden januari op overgangen over de rivieren Riccio en Arielle mislukken, en het Adriatische front wordt een toonbeeld van statische oorlogvoering. Het primaire doel lijkt te zijn om de Duitsers onderdruk te houden om te voorkomen dat ze eenheden naar andere Italiaanse fronten als Monte Cassino en Anzio kunnen verplaatsen. Tegenover de Canadezen staat nog steeds de 1. Fallschirmjäger Division, die het hoge terrein tussen de rivieren Riccio en Arielli bezet houdt waardoor de Canadese stellingen voortdurend kunnen worden waargenomen. De twee partijen staan tegenover elkaar en turen over hun prikkeldraadversperringen, mijnenvelden en struikeldraden naar elkaar. Een ooggetuige beschrijft later het terrein als de ‘woestijn van vernielde boerderijen en villa's, verbrande hooibergen en -schelven, doorweekt van de winterregens’.
Over en weer wordt mortier- en artillerievuur uitgebracht en er worden veel patrouilles gelopen. Het zijn maanden van ontbering en er vallen slachtoffers; het lijkt de Eerste Wereldoorlog wel, maar zonder de loopgraven. Hier komt een eind aan als de Edmonton’s op 15 maart 1945 in Frankrijk landen, op weg naar het Noordwest-Europese operatiegebied,waar het bataljon tot het einde van de oorlog vecht. Het overzeese bataljon wordt op 15 oktober 1945 ontbonden.
Samenvatting:
Na de geslaagde rivierovergang bij Gorssel op woensdagmiddag 11 april begint de genie direct met het bouwen van een brug. Als de brug klaar is steekt ook het Loyal Edmonton Regiment de IJssel over aan en neemt de posities die de Seaforths en de Patricia’s bij de rivier hebben over.
Vervolgens rukken de Edmontons verder op tot bij huize ‘De Poll’ en de Dijkwelsche Kolk. Patrouilles dringen door tot een km voor Voorst en een compagnie komt zelfs tot vlakbij het ‘Nijenhuis’ aan de rivier. Vrijdagmorgen 13 april vallen de Edmontons aan op Gietelo en Appen. Beide oorden worden snel genomen en de Edmontons dringen verder door en bezetten de brug over de Voorster beek (1 km ten noorden van Voorst); patrouilles bereiken Voorst zelf.
Zaterdag 14 april staat er een compagnie in Voorst als reserve voor de aanval van een andere compagnie op de brug bij Empe over de Hoendernesterbeek. Daardoor wordt de aandacht van de Duitsers in De Hoven bij Zutphen afgeleid om zo de aanval van de Seaforths op die buurtschap te vergemakkelijken.
Als de Edmontons de spoorlijn naderen, bieden de Duitsers steeds sterker verzet. Het Duitse steunpunt in boerderij ‘De Wittekamp’ wordt tegen 12:00uur tijdelijk bezet maar moet kort daarna weer worden opgegeven. Pas om 16:00 uur is de boerderij heroverd. De hevige strijd om de bruggen is pas ‘s avonds om 21:30 uur beslecht.
Op maandag 16 april moeten de Edmontons samen met het aangekomen tankeskadron van het Three Rivers Regiment contact maken met eenheden van de Britse 49e Infanterie Divisie in Dieren. De Britten rukken op vanuit Arnhem. Dit is niet in het belang van 1st Canadian Infantry Division; maar het vrijmaken van de hoofdaanvoerweg via Zutphen voor het geallieerdoffensief tegen Duitsland heeft een hoge prioriteit.
Oost van de spoorlijn Zutphen-Deventer trekken de Edmontons via Brummen op naar Dieren dat door de Duitsers is verlaten. Reden genoeg om vaart te maken maar in Dieren staan al pantserwagens van het Britse verkenningsregiment; een uur later arriveert ook de Britse infanterie.
Een patrouille van de Edmontons bereikt Laag Soeren en 's middags is het bataljon alweer op weg naar het noorden, langs beide kanaaloevers, richting Eerbeek.
Rondom de vernielde brug in Veldhuizen vormen de Edmontons een bruggenhoofd dat de codenaam ‘Boden’ krijgt; genisten bouwen hier snel een vervangende Baileybrug. Omdat in Apeldoorn zelf nog steeds geen overgangen beschikbaar zijn wijzigt de divisie de plannen drastisch. Met eenheden over het kanaal kan de stad ook vanuit het zuiden worden bevrijd.
Meer weten?
In de late avond van 11 april om 23:00 uur komt ook het derde bataljon van de 2e Canadese Infanterie Brigade, het Loyal Edmonton Regiment, over de IJssel aan. Zij nemen eerst de posities van de Seaforths en de Patricia’s nabij de rivier over, rukken vervolgens op tot bij huize ‘De Poll’ en de Dijkwelsche Kolk en gaan daar in opstelling.
Patrouilles van het Loyal Edmonton Regiment dringen door tot één km voor Voorst en een compagnie komt zelfs tot vlakbij het ‘Nijenhuis’ aan de rivier.
Op vrijdag13 april in alle vroegte vallen de Edmontons aan op Gietelo en Appen. Beide doelen worden snel genomen ondanks het feit dat verscheidene tanks van het ondersteunende eskadron van 1Hussars blijven steken in een mijnenveld. De Edmontons dringen verder door en bezetten de brug over deVoorster beek (1 km ten noorden van Voorst). Patrouilles van de ‘Eddies’ dringen zelfs door tot Voorst.
Devolgende dag, 14 april, is er een compagnie van de Edmontons in alle vroegte aanwezig in Voorst om daar als reserve te dienen voor de aanval van een andere compagnie op de spoor- en verkeersbrug bij Empe over de Hoendernesterbeek. Deze aanval dient ook om de aandacht van de Duitsers in De Hoven bij Zutphen af te leiden en om zo de aanval van de Seaforths op die buurtschap te vergemakkelijken. Naarmate de Loyal Eddy’s de spoorlijn naderen, bieden de Duitsers steeds sterker verzet. De artillerie beschiet daarom de boerderij ‘DeWittekamp’ ten westen van de hoofdweg, die door de Duitsers als steunpunt is ingericht. Tegen 1200 uur wordt deze boerderij tijdelijk bezet maar moet spoedig daarna zelfs weer worden opgegeven. Tegen 16:00 uur lukt het een compagnie om de boerderij te heroveren en daarbij 14 Duitsers gevangen te nemen. De aanvalsdoelen, de bruggen, worden na zware gevechten pas ‘s avonds om21:30 uur bereikt.
Op maandag16 april zal de Britse 49e Infanterie Divisie oprukken vanuit Arnhem naar Dieren. Ook de 2e Canadese Brigade krijgt diezelfde dag opdracht richting Dieren te gaan, samen met het zojuist aangekomen tankeskadron van het Three Rivers Regiment. De Edmontons moeten de spits afbijten.
Oostelijkvan de spoorlijn Zutphen-Deventer trekken de Edmontons naar Brummen, waar een carrierpeloton als eerste Canadese eenheid door de bevolking wordt verwelkomd.
De Loyal Eddy’s hebben aanwijzingen gekregen dat Dieren niet langer door de Duitsers wordt bezet. Dit vormt dan ook aanleiding om het dorp met bekwame spoed te bezetten. De Britten hebben dat al eerder gemerkt zodat de Canadezen bij aankomst ontdekken dat er al pantserwagens van het Britse verkenningsregiment bij Dieren zijn aangekomen. Nog geen uur later komt de Britse infanterie, de Hallamshire’s, ook in Dieren aan. Dierense burgers herstellen de brug zo goed mogelijk en kort daarop beginnen de Royal Canadian Engineers met het bouwen van een wat betere oeververbinding.
De Britten en Canadezen wisselen wederzijdse ervaringen uit en ‘delen’ het dorp in goede harmonie.
Niet lang daarna bereikt een patrouille van de Edmontons Laag Soeren en 's middags is het bataljon alweer op weg naar het noorden, langs beide kanaaloevers, richting Eerbeek.
De Edmontons slagen erin bij de kanaalovergang te Veldhuizen een bruggenhoofd te vestigen dat de codenaam ‘Boden’ krijgt. Omdat in Apeldoorn zelf nog steeds geen overgangen beschikbaar zijn wijzigt de divisie de plannen drastisch. Met eenheden over het kanaal kan de stad ook vanuit het zuiden worden bevrijd.
's Nachts om 02:00 uur steken de Seaforths en Patricia's hier het kanaal over. Het bruggenhoofd wordt tot Beekbergen uitgebreid en de Edmontons dringen door tot Loenen. De aanval vanuit het zuiden op Apeldoorn blijkt niet meer nodig omdat in de vroege morgen van 17 april de 1Brigade over het kanaal is en de stad kan zuiveren van enkele achtergebleven Duitse sluipschutters.
De Edmontons voegen zich bij de rest van de brigade. Ook voor hen is de Grebbe het einddoel. Om 20:00 uur zijn ze in Hoenderloo, een uur later in de Legerplaats Harskamp. Ze laten er een peloton tanks en een compagnie infanterie achter en gaan verder richting Barneveld.
