The West Nova Scotia Regiment

Italiaanse campagne:‍

Na jaren van opleidingen training scheept het regiment op 15 juni 1943 in op het Poolse lijnschip 'Batory' in Gourock, Schotland, voor het eerste deel van 'Operatie Husky', de invasie van Sicilië. De soldaten krijgen een tropische uitrusting waarvan ze denken dat het een veiligheidstruc is. Op 28 juni zette het konvooi koers naar open zee en de Middellandse Zee en op 10 juli 1943 landt het bataljon op Sicilië.

Op 10 juli 1943 landt het regiment bij Pacino en is om 17.00 uur volledig aan de wal. Op 17 juli komen ze onder Duits mortiervuur bij het beveiligen van de flank van een aanval door het Carleton en York Regiment. Het regiment ligt de hele dag onder sporadisch mortier- en machinegeweervuur ​​en het eerste dodelijke slachtoffer op Sicilië in actieve dienst valt.

De opmars gaat door en het regiment komt in actie door ten oosten van Valguarnera om een Duitse terugtochtsroute af te snijden. De West Nova’s graven zich in, houden stand ondanks Duitse eisen om zich over te geven. De opmars gaat verder en het regiment vecht in Adrano, Catenanuova en Centripe. Op 7 augustus is Sicilië in geallieerde handen.

Daarna volg de invasie van het Italiaanse vasteland. De geallieerden steken de Straat van Messina over en op 3 september om 06.30 uur landt de A Compagnie bij Reggio di Calasbria op 'Fox Amber', de eerste geallieerde soldaten die het Europese continent binnenvallen.

In september wordt een gecombineerde gevechtsgroep gevormd met de West Novas als kern. De groep wordt ‘Boforce’ genoemd naar de commandant,luitenant-kolonel Bogart. In zestig uur rukt Boforce 75 mijl op van Villapiana naar Potenza, waar de Duitsers de verdediging in willen richten, maar dit wordt hen door de snelle opmars ontzegd. Voor het Canadese leger in die tijd is dit een vernieuwende aanpak en de opmerkelijke prestaties weerspiegelen initiatief en durf.

‍

Andere belangrijke gevechtsacties van het regiment in Italië zijn de verovering van de Gully bij de nadering van Ortona en het doorbreken van de Hitlerlinie:
Drie compagnieën vallen gesteund door drie tanks een vijandelijke versterking aan, maar dit blijkt een sterk verdedigde bataljonsopstelling te zijn. Deze hevige gevechtsactie is bedoeld om de vijand uit het gebied van de brug te verdrijven en om R 22e R, die hier een vrij schootsveld heeft, in staat te stellen de vijand uit te schakelen.  Sommige vijanden worden verdreven en worden opgevangen door R 22e R. De vijand lijdt ongeveer 22% aan verliezen en valt terug op zijn vorige positie. Vier officieren raken gewond, één officier sneuvelt.

De Hitlerlinie is een uitgebreide defensieve stelling die sinds december 1942 is voorbereid als terugvalpositie achter de Gustavlinie. Het oorspronkelijke plan is een aanval met twee brigades voor, de 2nd Canadian Infantry Brigade rechts en de3rd Canadian Infantry Brigade links. De aanval van de 2nd brigade is niet succesvol. De divisiecommandant generaal Vokes stelt de aanval door de 3e brigade uit totdat het duidelijk is dat de 2e brigade niet kan slagen. Het Carleton en York Regiment forceert een eerste doorbraak en daarna zet het West Nova Scotia Regiment met steun van een tankeskadron van het Three Rivers Regiment de aanval door.

De A en B Compagnie leiden de aanval, gevolgd door de C en D compagnie. Ze gaan voorwaarts vlak achter het spervuur voor hen. Dat veroorzaakt enkele slachtoffers, maar blijkt het risico waard. Ze verrassen het 3e Battaillon van het 361st Panzer Grenadier Regiment en dringen verder door. Ten noordoosten van Pontecorvo nemen ze een verdedigende opstelling in, waar ze standhouden ondanks herhaalde Duitse tegenaanvallen.

Het regiment blijft vechten in Italië tot 9 februari 1945. Dan ontvangt de bataljonscommandant luitenant-kolonel Hiltz het waarschuwingsbevel dat het I Canadian Corps van Italië naar Noordwest-Europa zal worden overgebracht. Op 19 maart 1945 begint de verplaatsing met het I Canadian Corps naar Noordwest-Europa, eerst over zee naar Marseille en van daar over de weg naar Duitsland. Daar arriveren ze op 4 april 1945.

Op 13 april staan de West Novas klaar om uit te breken uit het bruggenhoofd over de IJssel in Nederland. De gevechtsacties in het kader van operatie CANNONSHOT staan hieronder beschreven.

Samenvatting:

Vanuit het verzamelgebied oost van de IJssel steken de West Nova’s op donderdag 11april om 02:30 uur via de pontonbrug de IJssel over.

Op vrijdag 13 april laat in de morgen start de 3rd Canadian Infantry Brigade de opmars in westelijke richting naar Apeldoorn, parallel aan de zich noord van de spoorlijn Apeldoorn-Deventer verplaatsende 1st Brigade. Het West Nova Scotia Regiment is het linker voorbataljon van de 3rd Brigade. Vanuit de bossen bij Wilp-Achterhoek - door de Canadezen ‘Hell’s Corner’ genoemd - ondervinden ookde West Nova's tegenstand, vooral van enkele Duitse kanonnen op een rupsonderstel. Deze kunnen al spoedig worden uitgeschakeld. Via de Kneuterstraat trekken zij in de richting van het ‘Grote Woudhuis’ om voor de avond valt oostelijk daarvan opstellingen in te nemen.

Zaterdag14 april is het West Nova Scotia Regiment bezig met het zuiveren van de driehoek Apeldoorns kanaal – Binnendijk (IJsseldijk)-spoorlijn Zutphen-Apeldoorn.

Om 15:30 uur steken zij de spoorwegovergang van de IJsseldijk onder hevige tegenstand over. De Duitse weerstand is zo groot dat de West Nova’s zich met artilleriesteun en een rookgordijn terug moeten trekken tot achter de spoordijk.
Op zondag 15 april slaagt het WNSR erin een ander gebied (spoorlijn Apeldoorn-Deventer, spoorlijn Apeldoorn-Zutphen en de westrand van de Woudhuizerbossen, inclusief het gesticht ‘Groot Schuylenburg’) op de Duitserste veroveren.

Het bruggenhoofd bij ‘Boden’ leidt tot aanpassing van de plannen van de 3rd Brigade.  Op maandagavond 16 april bouwt de genie een Baileybrug en daar worden de West Nova’s naar toe gestuurd om volgens de nieuwe plannen, Apeldoorn vanuit het zuiden te kunnen benaderen. Op dinsdag 17 april steken het de West Nova Scotia ’s in alle vroegte het kanaal over, maar dan is de aanval vanuit het zuiden op Apeldoorn niet meer nodig. De Canadezen zijn in de stad het kanaal immers al over.

Op dinsdag 17 april om 1100 uur zijn de West Nova’s klaar om de opmars vanuit Ugchelen in te zetten door de bossen naar Kootwijk. Vanwege de wanordelijke vijandelijke vlucht: ‘De weg is bezaaid met weggegooide uitrustingsstukken, er zijn geen mijnen en er is geen enkel teken van vij­andelijke activiteit' gaat het tot zonsondergang goed. Om 21:00 uur stuit het regiment op een Duitse eenheid die het radiostation 'Kootwijk' verdedigt. Tanks en vlammenwerpers komen naar voren en maken een einde aan het verzet.

Meer weten?
Het regiment vecht in Italië tot 9 februari 1945. Dan ontvangt de commandant het waarschuwingsbevel dat het 1st Canadian Corps van Italië naar Noordwest-Europa zal worden overgebracht. Het regiment verhuist over zee naar Marseille, arriveert op 4 april in Duitsland en verplaatst zich vervolgens naareen verzamelgebied oost van de IJssel.

Donderdag 11 april steken de West Nova’s om 02:30 uur via de pontonbrug de IJssel over. Nu zijn alle infanteriebataljons van de 1st Canadian Infantry Division voor het vervolg van de operatie CANNONSHOT beschikbaar.

Op vrijdag 13 april laat in de morgen start de nu complete 3rd Canadian Infantry Brigade de opmars in westelijke richting naar Apeldoorn, parallel aan de zich noordelijker verplaatsende 1st Brigade. Het West Nova Scotia Regiment is het linker voorbataljon van de 3rd Brigade. Vanuit de bossen bij Wilp-Achterhoek-door de Canadezen ‘Hell’s Corner’ - genoemd -ondervinden ook de West Nova's tegenstand, vooral van enkele Duitse kanonnen op een rupsonderstel. Deze kunnen al spoedig worden uitgeschakeld. Via de Kneuterstraat trekken zij inde richting van het ‘Grote Woudhuis’ om oostelijk daarvan stellingen te betrekken voordat de avond valt.

Zaterdag 14 april is het West Nova Scotia Regiment nog bezig met de uitvoering van de opdracht om de driehoek, gevormd door het Apeldoorns kanaal – Binnendijk(IJsseldijk)-spoorlijn Zutphen-Apeldoorn schoon te vegen.

Om 15:30 uur, steken zij de spoorwegovergang van de IJsseldijk over onder hevige tegenstand. Die is zo groot dat de beide voorhoedecompagnieën met behulp van een rookgordijn en artillerievuur moeten worden ontzet. Noodgedwongen trekken de West Nova’s terug tot achter de spoordijk.

Op zondag 15 april slaagt het WNSR erin een ander gebied (spoorlijn Apeldoorn-Deventer, spoorlijn Apeldoorn-Zutphen en de westrand van de Woudhuizerbossen, inclusiefhet gesticht ‘Groot Schuylenburg’) te zuiveren.

Nu andere Canadezen bij Veldhuizen een bruggenhoofd hebben kunnen vormen, worden de plannen van de 3rd Brigade snel aangepast. De door de Duitsers op het allerlaatste moment vernietigde brug krijgt de codenaam ‘Boden’. Daar bouwen de Royal Canadian Engineers op maandagavond 16 april een Baileybrug. Nog gedurendede de nacht worden de West Nova’s naar ‘Boden’ gedirigeerd om, geheel volgens de nieuwe plannen, Apeldoorn vanuit het zuiden te benaderen. Op dinsdag 17 april in alle vroegte zijn het de West Nova Scotia ’s die op die plek als eerste oversteken. Dan is de aanval vanuit het zuiden op Apeldoorn echter niet meer nodig; de Canadezen zijn immers het kanaal in de stad al over.

Om 11:00 uur zijn de West Nova’s ondersteund door tanks van het Three Rivers regiment klaar om de opmars in te zetten via Ugchelen door de bossen naar Kootwijk. 'Er zijn volop tekenen van een wanordelijke vijandelijke vlucht. De weg is bezaaid met weggegooide uitrustingsstukken. Er zijn geen mijnen en er is geen enkel teken van vij­andelijke activiteit.' Dat blijft zo tot zonsondergang. Om 21:00 uur stuiten zij op een Duitse eenheid die het radiostation 'Kootwijk' verdedigt. Tanks en vlammenwerpers komen naar voren en maken een einde aan het verzet. De vijandelijkheden stoppen op 5 mei met de onvoorwaardelijke overgave van nazi-Duitsland.
De West Novas keren terug naar Canada waar het bataljon op 15 oktober 1945 wordt ontbonden.

‍

‍

‍

‍