Exodus monument Beekbergen

Ze schuilen in kelders, terwijl de gevechten zich in hun straat afspelen. In gevechtspauzes probeert de brandweer brandende huizen te blussen, maar het is een hopeloze strijd. Centraal gezag ontbreekt, enkele mensen van het Rode Kruis nemen de leiding en proberen de hulpverlening te organiseren; ze worden daarbij gehinderd door gebrek aan informatie en communicatiemiddelen. De situatie is volstrekt onoverzichtelijk, ook voor de strijdende partijen.

Op maandag begint de uittocht van burgers uit de meest getroffen stadsdelen; velen proberen onderdak te vinden in de betrekkelijk veilige noordelijke wijken of in omringende plaatsen. Op dinsdag neemt het aantal vluchtelingen verder toe.

De Engelse soldaten bij de brug blijven een geïsoleerde groep en op donderdag 21 september is de slag verloren. Andere parachutisten die nog onderweg waren naar de brug, worden door de Duitsers teruggedreven naar Oosterbeek.

Op zaterdag geven de Duitsers het bevel dat heel Arnhem moet evacueren voor maandagavond 25 september.

De vluchtelingenstroom, die al op gang was gekomen uit de zwaarst getroffen wijken, groeit aan tot enorme proporties. In een paar dagen tijd gaan 95.000 mensen uit Arnhem en omgeving onderweg, bepakt en bezakt, te voet, met gammele fietsen en karretjes, volgeladen kinderwagens. Ze lopen bijvoorbeeld naar Velp, maar vooral naar Apeldoorn en omgeving.

Over de Apeldoornscheweg rijden ook Duitse legervoertuigen. Veel vluchtelingen zijn voorzien van witte doeken om de geallieerde vliegtuigen duidelijk te maken dat zij burgers zijn. Toch zijn er dramatische vergissingen: bij een geallieerde luchtaanval op 26 september in Beekbergen worden tientallen burgers dodelijk getroffen.

Ongeveer 50.000 vluchtelingen vinden een onderkomen in Apeldoorn en omliggende dorpen. Velen worden ondergebracht bij particulieren,  anderen vinden een woonplek in kippenhokken en schuren.

Bijna iedereen denkt dat de evacuatie hooguit een paar weken gaat duren. Maar pas na acht maanden mogen de vluchtelingen naar huis. Tot die tijd is de stad verboden gebied.

Een aantal evacués trekt door naar de Noord-Veluwe of nog verder naar het noorden, tot in Friesland. Een grote groep blijft in Apeldoorn en de dorpen. Ongeveer 2000 'Arnhemmers' worden in die acht maanden in Apeldoorn geboren en honderden ouderen en zieken sterven er.

Tijdens de gevechten in Arnhem vallen 188 burgerslachtoffers en na de oorlog komen de evacués terug in een bijna volledig verwoeste stad: door oorlogsgeweld en plundering zijn er van de 25.000 huizen nog geen 200 onbeschadigd.

Het aantal gesneuvelde militairen is enorm: ongeveer 1500 Engelsen, 100 Polen en 1500 Duitsers.

Het Exodusmonument in Beekbergen herdenkt de evacués, maar ook diegenen die de vluchtelingen opvingen en onderdak verschaften in een heel moeilijke periode van de oorlog.

Het monument 'De Boom' verwijst naar de tienduizenden mensen die volledig onwetend waren waarheen ze zouden worden geleid. De stalen boom verwijst naar de hardheid van de oorlog, de vertakkingen symboliseren de diverse evacuatie­oorden in de gemeente Apeldoorn.

HERDENKING 28 SEPTEMBER 2015

Gedicht

Ik moet vluchten, ik moet vluchten!

Waar ga ik heen? Ik hoor bommen

Ik moet vluchten, ik moet vluchten!

Ik mis mijn familie.

Zal ik daar veilig zijn?

Ik moet vluchten, ik moet vluchten! Waar ga ik heen?

‍

Gemaakt door: Lynn van der Loo