Gedicht voorgedragen op 4 mei

‍Al 77 jaar geleden, hebben vele

ernstig geleden, terwijl de geallieerden 

voor onze vrijheid streden 

De Duitsers waren aan het verliezen

ondertussen was er in het, nog bezette deel

qua eten niks te kiezen

Onder de rivieren aten ze chocola,

maar in het noorden, lag er

geen brood meer in de la

Met gekrijs van hongerige kinderen

probeerde moeders, in de raarste dingen,

voedingsstoffen te vinden

Terwijl zij al 4 jaar in angst leefden

hebben zij niet alleen voor vrijheid

maar ook voor eten, gebeden

Zo bleven er niet veel bloemen over

want ook de bollen, moesten 

aan de hongerige monden geloven

In het voorjaar was daardoor de bloeitijd geslonken

dat is hoe heftig, de hongerkreten klonken

net als dat ze dat laatst in Marioepol deden 

zo zie je maar weer

een herhaling van het verleden

Miljoenen levens, heeft het gekost

tijdens de strijd, voor onze vrijheid 

maar uiteindelijk was Nederland

van het Duitse regiem verlost

Al 77 jaar geleden, hebben velen

ernstig geleden, terwijl geallieerden 

voor onze vrijheid hebben gestreden

Bij de bloeitijd die nu ook in Oekraïne is geslonken

bij alle doden die toen, maar ook nu weer vallen

staan wij vandaag stil

hoe wij nu herdenken

zullen wij over een paar jaar de Oekraïeners 

aandacht schenken

‍

‍